Por ala shpresojm', syçil, pa
gjum',
Se pas
stuhis', dielli s’rri gjat' fshehun.
Toka
jon' me dhembje asht' njom',
Njerzit
ecin me shpirtin n'kom'.
Por ka
nji zjerrm qe s’shuhet kurr',
Nji forc' qe lind nen shtypje
e mur.
Jeten e
vshtir', ne e kem' mesu,
Me plag' qe s'duken, por
dhembin shum'.
E prap', çuditnisht,
s'dorzohemi dot,
Se jemi
prej guri, me zemer qe mot.
AUTORE: FATBARDHA BUDINI.
ALBANIA
***********************
***********************
اكتب تعليقاً